“หรือว่าฟ้าสั่งให้ผมเป็นฆาตกร?” ชายหนุ่มชีวิตโหลยโท่ยเกิดบันดาลโทสะฆ่าคน แต่คนที่เขาฆ่าดันเป็นคนที่สมควรตายสะงั้น เพราะเป็นคนเลวกันทั้งนั้น และดูเหมือนจังหวะชีวิตต่างๆก็พาให้เขารอดจากการถูกจับทุกครั้งไป หลักๆของเรื่องเลยคือโชว์ gut feeling ของฆาตกร vs gut feeling ของตำรวจสายสืบต้องมี แล้วที่ชอบคือมีการใส่messageเล็กๆ เกี่ยวกับฆาตกร/การฆาตกรรม ตาม text book/theory ไว้อีกด้วย (แอบอยากกระซิบว่า ใส่อะไรไว้ผมเก็ททันนะ) แม้พาร์ทหลังจะนำเสนอไปถึงมุมของศาลเตี้ยแทนเป็นส่วนใหญ่ แต่มันก็ได้เห็นทั้งความเป็นมา และการเติบโตของตัวอีทังอย่างที่มันควรเป็น เพราะเชื่อว่าพื้นฐานแล้วอีทังเป็นคนดี แต่มีจิตใจลึกๆมีความดิบอยู่ ตอนแปด ทำเซอไพร้หลายอย่างมากที่มันเฉลยปมออกมาแบบนั้น เจ้าใจแล้วว่าทำไมซีรี่ย์ถึงพูดว่า “ ผู้กระทำ กับ ผู้ถูกกระทำ ต่างกันแค้พยางค์เดียว ” เพราะผู้ถูกกระทำน่ะ หลายทีเป็นผู้กระทำมาก่อนนะ ได้เห็นชเวอูชิกในบทและมุมนี้รู้สึกว่าคุ้มตามากๆ เล่นได้เล่นดี เล่นถึง ปล่อยของเต็มที่ เล่นกับอารมณ์ที่หลากหลาย เอาอยู่สุดๆ ส่วนซนซอกกู รายนี้กับบทตำรวจน่ะ มีเสน่ห์ทุกครั้ง ครั้งนี้คาร์แรกเตอร์มีสีสันมาก จัดจ้าน แถมไว้หนวดแล้วหล่อโฮก ชื่นชอบเขาเสมอๆ บทดูดุ เลือดร้อน แต่ก็มีความเป็นผู้ใหญ่ มีประสบการณ์ ตามทันเรื่องต่างๆได้ไว เรียนตามตรง นี่คือการจับจับคู่ที่ชอบมากๆ